Everybody hurts, sometimes

Vanochtend hebben we lekker wat uitgeslapen en vervolgens nog de wedstrijd Argentinië – Iran gekeken. We hoefden pas om 12 uur uit te checken, dus we konden de wedstrijd helemaal kijken.

Daarna zijn langs de waterkant naar Deception Point Park gereden. Een park op een landtong die uitsteekt in de Puget Sound. We zijn daar eerst bij een eetcafe binnengestapt om te ontbijten/lunchen. We hebben daar heerlijk buiten in de zon gezeten met voorons uitzicht op Mount Rainier en naast ons het water en de Marina. Helemaal goed dus.

Na een fijne maaltijd zijn we het park ingewandeld en kwamen we uiteindelijk uit bij een strandje waar vele locals van hun vrije zaterdag aan het genieten waren. Achter het smalle kiezelstrand waren grasveldjes en vaste tafels met of zonder overkappingen waar ook vaste bbq’s stonden. Er kwamen steeds meer mensen aan met koelboxen, kolen en allerlei lekkers om in de zon, in de buitenlucht in deze mooie omgeving te bbq’en met familie en/of vrienden. Dat vind ik een van de leukste dingen die ik in Amerika gezien heb, het uitnodigende gevoel van de parken met openbare bbq’s waar ook echt volop gebruik van wordt gemaakt.

Na een poosje zijn we nog de andere kant op gewandeld en hebben we naar de bootjs in de marina gekeken en uiteindelijk zijn we naar de auto gelopen om richting Cheney Stadium te rijden.

We kwamen om iets voor 4 uur aan het bij stadion, dus we hoefden nog maar heel even te wachten tot we naar binnen konden. Binnen zijn we als eerste naar de club store gegaan en Paul heeft een leuk shirt gekocht. Daarna zijn we onze plaatsen gaan opzoeken. We hadden de tickets online geboekt en de plaatsen zelf uitgezocht, dus we wisten wel dat we een goed zicht zouden hebben, maar het was echt een leuke plek. We zaten ongeveer ter hoogte van 3rd base en vooraan in de tweede ring, dus een vrij zicht op het veld. Het is leuk om te zien dat het allemaal net als bij een Major League wedstrijd is, maar allemaal net ietsje kleiner. Tijdens de wedstrijd ben ik toch nog maar even terug gelopen naar de club store om een baseball cap te halen. Het was echt een leuke game.  De sfeer was goed, het weer was goed, het eten was goed en de wedstrijd was goed. Ja, we zijn eindelijk bij een wedstrijd geweest waar ‘ons’ team heeft gewonnen! Het was spannend, er waren twee extra inningen nodig om uiteindelijk van de gelijke stand te komen. In de 11e inning stonden de Rainiers al weer op twee uit, met 1 man op second base. De volgende slagman raakte de bal goed genoeg om naar de first base te komen en de man op 2nd base naar 3rd base. Hij werd safe beoordeeld door de scheidsrechter, en wij waren het daar helemaal mee eens, alhoewel het net aan was, maar de coach van de Red Hawks was het er helemaaaaaal niet mee eens. Hij ging keer op keer in discussie met de scheidsrechters. Het publiek reageerde met een koor van ‘boe’s’ en ook de regie van de muziek reageerde ad rem door ‘Everybody Hurts’ van REM in te starten (met een mooi hoongelach als reactie van het publiek). Maar, ondanks z’n pogingen om de scheids om te praten bleef het ‘safe’ en kwam de volgende slagman aan de plaat. Die raakte de bal  lekker laag links in het veld en de man op 3rd base kwam binnen en daamee was de wedstrijd gewonnen! En maar goed ook, want mijn handen deden zeer van het klappen en mijn keel begon rauw te worden van het gillen.

Na de wedstrijd zijn we naar het volgende hotel, bij SeaTac, gereden. Hier zijn we de laatste twee nachten. Morgenochtend gaan we de auto terugbrengen en dan de stad in.

Voor nu, trusten (en oja, gefeliciteerd aan ons lieve nichtje Zoë!)