Pieken en dalen

Gisteren zijn we er niet aan toe gekomen om een verhaaltje te schrijven, dus vandaag maar twee-in-een. Veelte vertellen…. So here it goes.

Gisteren werden we wakker in Cannon Beach. We zijn uitgechecked en nog even naar de lokale supermarket & deli gelopen voor wat ontbijt en drinken. Toen zijn we naar Ecola state park gereden (net buiten Cannon Beach). We zijn naar het uitkijkpunt gereden en daar hebben we wat rondgewandeld en van de uitzichten genoten. Het waaide ondertussen al flink, maar omdat de zon volop scheen was het nog best aangenaam.

Hierna zijn we richting Newport gaan rijden, met als tussenstop Cape Meares. Bij Cape Meares hebben we de auto neergezet op de parkeerplaats aan het begin van een aantal hiking trails. We hebben eerst een kort stukje gelopen naar een grote (maar niet de grootste, want die hebben we gezien in Quinault) Spruce Tree. Daarna zijn we de trail naar beneden naar het strand gaan lopen. Het was een flinke afdaling en een smal paadje, dus we moesten achter elkaar lopen. Paul liep voorop en die heeft dan ook alle beesten voor mij weggejaagd. J Nouja, hij heeft in ieder geval op het pad twee verschillende slangen gezien die vlak voor hem wegkropen. Altijd spannend. Verder hebben we op het pad aardig wat sporen gezien van herten en vermoedelijk wasberen en wat groters. Het laatste stukje van het pad was een steile afdaling waar touwen hingen zodat je houvast had om naar beneden of naar boven te klimmen. Beneden kwam je uit op een kleine baai met wat rotsen in de branding die bij laag water tidal pools vormen. Een prachtig uitzicht op het water en de omringende bergrand. Het water was wel al opkomend, dus we zijn vrij snel terug omhoog gegaan. Er staan niet voor niets waarschuwingen om de oceaan goed in de gaten te houden, want je wil niet vast komen te zitten op een rots midden in het water.

De terugweg ging verbazingwekkend vlot, ondanks de flinke stijging. Het pad liep ook wel lekker. Bosgrond (aarde met een laag blaadjes/dennenaalden) loopt vind ik een stuk prettiger dan de harde rotsgrond zoals bij Hurricane Ridge. Eenmaal boven zijn we in de auto gestapt en nog een stukje verder gereden naar de parkeerplaats bij de historische vuurtoren. Daar zijn we naar toe gewandeld en hebben we bovenin de vuurtoren gestaan (ook een mooi uitzicht!).

Daarna zijn we richting Newport gaan rijden. Vlak voor Newport zijn we nog even gestopt bij Depoe Bay. Daar hebben we staan kijken naar de enorme golven die op de kant beukten en zijn we even een giftshop doorgewandeld, om uiteindelijk alleen met wat foto’s rijker weer door te rijden.

In Newport zijn we ingechecked en zijn we richting de boulevard aan Yaquina Bay gelopen. We hadden het idee om wat te gaan eten en drinken bij de Rogue Pub (Rogue is een microbrouwerij in Oregon), maar toen we binnenkwamen hebben we een tijdje staan wachten bij het ‘please wait to be seated’ bordje, maar er kwam niemend ondanks dat ze ons wel gezien hadden. Dus dachten wij, ‘dan toch niet’, en zijn we weggegaan. En wat een goede keuze was dat. We zijn verderop aan de boulevard een diner ingestapt en toen we boven aan een tafeltje gingen zitten bleek dat onder ons op een stijger een enorme ‘kudde’ californian sea lions lag. We hebben heerlijk gegeten (en ze hadden ook Rogue bier) en ondertussen enorm gelachen om het schouwspel beneden. Zeeleeuwen die elkaar van de stijger af duwden voor het laastste beetje zon en een enorme keel opzetten. Super leuk dus!

Na het eten zijn we terugewandeld richting  het hotel. We dachten net dat het wel jammer was dat er geen 7-eleven of zo iets zat zodat we nog een biertje konden halen voor op onze hotelkamer, toen we langs een cafe (Bier One) kwamen. We waren toch al bijna bij het hotel, dus we dachten dat een drankje daar nog wel leuk zou zijn. Dat was het ook. We zijn aan de praat geraakt met verschillende locals en het werd dus wat later dan we hadden verwacht. Uiteindelijk waren we rond 00:30 uur terug op onze kamer en hadden we niet meer zo’n zin om een stukje te schrijven.

We hadden ook nog geen kamer geboekt voor de volgende dag, dus vanochtend hebben we na het ontbijt nog even snel gekeken wat de mogelijkheden waren en kwamen we erachter dat je nergens online kon reserveren. We zijn dus maar vertrokken met het idee om ter plekke iets uit te zoeken.

Onderweg zijn we gestopt bij Cape Perpetua waar we een korte trail hebben gewandeld naar de Spouting Horn (waar luchtdruk wordt opgebouwd in een ondergrondse grot en met name bij hoog water een dpuit met water de lucht in schiet), het strand en de tidal pools. We hebben zee-egels, anemonen, schelpdieren en zeesterren gezien. Het waaide vandaag nog harder dan gisteren, dus het was af en toe wel balanceren om overeind te blijven.

Na deze wandeling zijn we doorgereden en kwamen we bijna direct uit bij de Sea Lion Cave. We hadden van een van de locals in Newport de tip gehad om daar te gaan kijken, dus dat hebben we gedaan. Vanuit het uitkijkpunt bovenaan de klif konden we een grote groep zeeleeuwen zien liggen. Een van de touristen vertelde ons dat ze net daarvoor een aantal walvissen langs had zien komen. GRRRR, ik begin te vermoeden dat het niet aan ons besteed is om walvissen te zien, want we lijken ze telkens net te missen (vanwege de wind is het nu onwaarschijnlijk dat je ze ziet op een rondvaart), maar het uitzicht was desalniettemin mooi. Daarna konden we met een lift 200 ft (zo’n 60 meter) naar beneden de grot in. De grootste zeegrot van Amerika, waar ook verschillende zeeleeuwen lagen.

Weer boven gekomen zijn we naar de auto gelopen. Het waaide bovenop de klif op de parkeerplaats enorm hard en ik had de pech dat op het moment dat ik de autodeur dicht wilde trekken een enorme windvlaag de autodeur greep en ik hem niet meer kon houden waardoor hij kei hard open waaide tegen de auto naast ons L In onze deur een kleine deuk, maar een flinke afdruk op de deur van de andere auto. De eigenaars van de auto waren bijzonder relaxed en hebben direct de verzekeringspapieren gepakt. We hebben informatie uitgewisseld en ze waren meer geïnteresseerd in ons en onze reis dan in de schade. We kregen zelfs nog de aanbieding om bij hen te overnachten als we terug gaan rijden naar Seattle.

Flink geschrokken en gefrustreerd zijn we verder gaan rijden. We hebben besloten om in Coos Bay te kijken of er een goede overnachtingsplek was, maar we hebben daar alleen even een late lunch (rond 16:00 uur) gegeten want het was niet helemaal waar we zin in  hadden. Toen hebben we besloten om door te rijden tot Bandon (nee, geen Dongense bandenfabriek). Dat zag er een stuk beter uit en hier zijn we ingchecked in een super schattig hotel met uitzicht op de ‘old town’ en de baai. Op onze kamer aangekomen hebben we gebeld met de autoverhuurder en na een lang en lastig gesprek (slechte verbinding dus zeer slecht te verstaan en iemand die toch al niet al te duidelijk articuleerde) bleek dat alle schade, zowel aan onze auto als de andere, geheel gedekt zijn door de verzekeringen. Gelukkig geen problemen dus!

Opgelucht zijn we de old town ingewandeld om iets te gaan eten en we zijn in McFarlin’s Bar&Grill terecht gekomen waar we super lekker gegeten en gedronken hebben en een hele gezellige serveerder hadden. Hij heeft ons de tip gegeven om morgen langs de Gamepark te rijden, waar je jonge beertjes en welpen zou mogen vasthouden. Iets wat we zeker even gaan uitzoeken zo.

Ondertussen zitten we lekker op onze kamer van het uitzicht te genieten en van de leuke films op FOX channel. Vanavond een beetje op tijd onder de wol want morgen hebbben we een aardig stukje te rijden. California here we come!

XXX Renske